sexta-feira, 13 de março de 2009

Cousse...de dentro.

O silenci puede ser desolador
e ata puede aumentar la dolor,
pero tamén pode axudar a saber
atitudes a tomar

e servir para limpar e definir lo camiño…
E cando este silencio fai falta
Para acalmar ou per miña unha dirixir
Para onde eu teño de ir...
á miña aldea encantada!
Crear a miña camiños e non pensar
en máis nada.
Per iso que acontece,
fico parado no tempo
E a miña alegria apareix
E cando chega o momento
de voltar ó mundo
Vou denovo e con forzas
a seguir o camiño...

Tone com´obos de Cousse.

3 comentários:

Anónimo disse...

quando chega o momento de voltar ao mundo a mim tremem-me sempre as pernas morfeu...

Mário Monteiro disse...

desolador foi teres tirado a miúda do primeiro plano, ora vai à merda. Vêlá se arranjas umas gajas boas e te deixas de latinórios.

Mário Monteiro disse...

só te desculpo porque está em galego e quanto ao caminho, o caminho faz-se caminhando.